هر قدر که می‌خواست گدا، شاه کرم داشت            آن قدر که پیش کرمش، خواسته کم داشت
در خـانـۀ او بـود که در اوج غـریـبـی            دل‌های غریبان جهان، راه به هم داشت

دلخـوش به نفـس‌های مسیحـایی او بود            شب‌های مدینه که فقط غربت و دم داشت
داغـی شده بر سیـنۀ غـم‌های وسیـعـش            یک کوچۀ باریک که بیش از همه غم داشت
راحـت شد از انـدوه جـفـاکـاری یـاران            ای کاش که یاری به وفاداری سم داشت
ای آیـنــه‌هــا آیــنــه‌هـا! ذکـر بـگـوئـیـد            ای‌کاش حرم داشت حرم داشت حرم داشت